BART MOEYAERT DERTIG JAAR SCHRIJVER

do 14/11/2013 - 17:03Dertig jaar geleden debuteerde schrijver Bart Moeyaert met 'Duet met valse noten'. Zijn naam is intussen een begrip geworden. Hoe kijkt hij zelf terug op zijn schrijversloopbaan? 

BART MOEYAERT WINT DE BOEKENLEEUW MET 'WIE KLOPT DAAR?' 

o 

De Boekenleeuw gaat naar Bart Moeyaert voor het prentenboek ‘Wie klopt daar?’. Dat maakte hij samen met compagnon de route illustratrice Gerda Gendooven. 

BART MOEYAERT OVER 'IEMANDS LIEF' 

“Thuis werd mij altijd gezegd: schrijver is geen beroep. Je moet eerst iets anders worden en schrijven doe je er dan maar bij.” Toch wist Bart Moeyaert het op z’n twintigste wel zeker: schrijven was het enige wat hij wilde doen. Hij werkte nog een tijdlang als redacteur voor verschillende tijdschriften ‘om geld te verdienen’. Maar toen hij daar moest vertrekken, kreeg hij van zijn hoofdredacteur te horen: “Ge zult mij nog dankbaar zijn”. En gelijk had hij. “In het diepe gegooid worden en echt voluit gaan voor het schrijverschap was precies wat ik nodig had”, herinnert Moeyaert zich. 

  

Schrijver voor iedereen 

Bart Moeyaert debuteerde in oktober 1983 met ‘Duet met valse noten’, een verhaal dat ontstond uit de dagboekaantekeningen die hij als veertienjarige maakte. En sindsdien is het niet meer gestopt. Moeyaert schreef romans, gedichten en toneel op maat van kinderen en volwassenen en viel herhaaldelijk in de prijzen. Maar noem hem geen jeugdschrijver. Daar heeft hij een hekel aan. “Ik wil niet dat er zo’n label op mijn hoofd plakt. Dat zou betekenen dat mensen je niet meer lezen omdat je toch maar een jeugdschrijver bent, of ze lezen je werk op een andere manier die niet per se de goede is”. 

Inzicht 

Op 11 november stond Bart Moeyaert op de planken in Amuz. Samen met het Il Gardellino-ensemble bracht hij zijn bewerking van ‘L’histoire du soldat’ naar een libretto van Ramuz, op muziek van Stravinsky. Moeyaert maakte deze bewerking in 2010 op vraag van de Nederlandse violiste Janine Janssen. Het zou slechts eenmaal worden opgevoerd. Maar ondertussen is er toch een boekje van gekomen, en recent dus een tweede optreden met Il Gardellino naar aanleiding van het jaarlijkse Vredesconcert. ‘Iemands lief’, zo heet de versie van Moeyaert, is het verhaal soldaat Popov die twee weken congé krijgt van de oorlog en naar huis mag. Maar onderweg verkoopt Benjamin Popov, “geen held, gewoon iemands lief en iemands zoon,” zijn ziel aan de duivel. 

In 2006 en 2007 was Bart Moeyaert stadsdichter van Antwerpen. Die ervaring heeft hem als schrijver grondig door elkaar geschud. Hij noemt het zijn eigen kleine oorlog.  “Vroeger schreef ik tussen mijn vier muren en was ik vooral met mijn eigen binnenwereld bezig. Nu begrijp ik dat woorden en verhalen echt iets kunnen betekenen voor mensen, dat ze wel degelijk impact hebben”. De tweede belangrijke les die het stadsdichterschap bijbracht, was het besef van zijn eigen engagement.“Mijn woorden en gedichten klinken misschien niet zo luid, maar ze hebben minstens zoveel impact als die van de grootste brulapen die over alles een mening hebben”. 

  

De dikke Moeyaert 

Ter ere van dertig jaar schrijverschap is er nu de bundel ‘Jij en ik en alle andere kinderen’, een lijvig boek met verhalen en gedichten die Bart Moeyaert in de loop van zijn schrijversloopbaan bijeenpende. ‘De dikke Moeyaert’ noemt hij het al lachend. "De titel is precies wat er staat. Wij zijn allemaal kind geweest, al vergeten we dat wel eens." 

De illustraties zijn van zes top-illustratoren die voor de schrijver van betekenis zijn: Gerda Dendooven, Korneel Detailleur, Wolf Erlbruch, Marije Tolman, André Sollie en Rotraut Susanne Berner. De vormgeving is van Herman Houbrechts. 

Tot juni 2014 is Bart Moeyaert writer-in-residence in de Permeke bibliotheek in Antwerpen waar hij een jaar lang eigenzinnige ingrepen pleegt in de programmatie. Wat gaat Bart Moeyaert doen als de drukte rond zijn dertigste schrijversverjaardag is geluwd? “Ik heb me twee dingen voorgenomen: minder perfectionistisch zijn en luidop leren vloeken.”

Ouders krijgen jaar na dood nog brief van kankerpatiëntje

In 2010 verloor Esther Earl de strijd tegen schildklierkanker, maar haar herinnering blijft onverminderd voortleven.

De tiener uit Massachusetts raakte bekend dankzij hartverscheurende filmpjes, waarin ze vrijuit over haar moedige gevecht vertelde. Ze werd zelfs de inspiratiebron voor een boek van de Amerikaanse schrijver John Green en binnenkort volgt er nog een film, 'The Fault in our Stars'.

Vorige maande publiceerden haar ouders een fotoalbum, met daarbij familieverhalen, tekeningen en briefjes van haar hand. Een van die brieven had Esther naar haar toekomstige zelf geschreven via de gespecialiseerde site Futureme. Helaas zou ze die zelf niet meer ontvangen, maar voor de zekerheid had ze ook haar ouders als bestemmeling toegevoegd. Beeld u hun verbazing in als ze -een jaar na het overlijden van hun dochter- plots dat berichtje van haar kregen.

© Facebook.

"Dit is een brief voor de toekomstige Esther", klonk het daarin. "Toekomstige ik, ik hoop dat je het beter stelt dan huidige ik. Heb je nog altijd die kanker? Dan hoop ik toch dat je geen extra zuurstof meer nodig hebt. En als dat toch het geval is, denk dan aan die Ocean Spray. Dat helpt om je neusgaten vochtig te houden :) Ik hoop ook dat je geprobeerd hebt om met andere kankerpatiënten in contact te komen. Mensen met kanker zijn niet allemaal saai. Er zitten ongetwijfeld geweldige figuren tussen, maar misschien heb je ze gewoon nog niet ontmoet. Als je het niet probeert, zal je het nooit weten."

© Cookie4monster4.

Daarnaast moedigt Esther ook haar oudere ik aan om de wereld te verbeteren. "Je wilde toch altijd iets geweldigs doen voor de wereld? Als dat nog niet gebeurd is, blijven proberen! Het ergste wat je kan overkomen, is dat het niet lukt. En dan kan je opnieuw proberen, tot het lukt. Die woorden helpen mij nu niet, maar probeer ze te onthouden."

Voorts klinkt het nog dat ze graag haar kinderen wil zien opgroeien. "En hoe is het met mama? Geeft ze weer les? Is ze gelukkig? Ze werkt zo hard op dit moment, elke dag is ze uitgeput. Ik zie haar graag, vertel haar dat elke dag."

© Facebook.

En natuurlijk wil Esther ook nog weten hoe het met haar liefdesleven zit. "Hoe zit het met de onnozele dingen, jongens genaamd? Hebben ze je al gekust? Ondanks alle gezondheids- en psychologische problemen wil ik toch iemand vinden die van me houdt."

"Wees gewoon gelukkig", schrijft ze op het einde. "En als dat niet lukt, doe dingen die je blij maken." 

Bron : 

http://www.hln.be/hln/nl/922/Nieuws/article/detail/1786721/2014/02/03/Ouders-krijgen-jaar-na-dood-nog-brief-van-kankerpatientje.dhtml

Motivering : 

Dit is natuurlijk niet zo moeilijk, omdat namelijk dit meisje de inspiratiebron was van het boek dat wij hebben gelezen. Hazel Grace in het boek lijkt in vele opzichten op Esther, ze zijn even oud en hebben allebei hetzelfde soort kanker. De rest in het boek is natuurlijk erbij verzonnen, maar ik vind het heel leuk om te zien dat er echt zo'n meisjes bestaan die elke dag met de problemen van kanker te maken hebben, natuurlijk niet alleen meisjes. Ze zegt ook dat ze niet altijd even dapper en sterk zijn dan het zo doet vermoeden, ze houden zich sterk, maar soms lukt dit niet. Dit zie je ook in het boek, hoe Augustus Waters zich sterk houd voor Hazel, maar zelf kan hij niet lang meer leven. 

Esther maakte elke dag een video en zette deze op youtube, je kan ze altijd eens opzoeken! 

Hard Hart - Ish Ait Hamou

do 13/02/2014 - 10:06**Ish Ait Hamou, het hiphop-boegbeeld uit Vilvoorde, heeft zijn eerste stappen gezet in de literatuur. Zijn debuut 'Hard hart' is op enkele weken tijd uitgegroeid tot een bestseller.

ish ait hamou hard hart literatuur fictie debuut so you think you can dance choreograaf hiphop recensie inge michiels

ROMANDEBUUT VAN ISH AIT HAMOU

Ish Ait Hamou - jawel, de Ish uit 'So you think you can dance' - blijkt een multitalent, want zopas is zijn eerste roman 'Hard hart' verschenen. De eerste kritieken zijn alvast lovend.

Ish Ait Hamou, hiphop-choreograaf en de meest aaibare van de juryleden van het VTM-programma ‘So You Think You Can Dance’, mag zich nu ook schrijver noemen. Zijn debuutroman ‘Hard hart’ was in minder dan een maand tijd aan zijn derde druktoe. Dat is op z’n minst spectaculair te noemen. Rest de vraag: Ligt het aan het boek of aan de sterrenstatus van Ish?

In ‘Hard hart’ slaat Tom MacLeigh de deur van zijn ouderlijke huis achter zich dicht om te gaanstuderen in Boston. Als hij het liefdeloze en vreugdeloze nest verlaat, valt er een last van zijn schouders, alsof het leven nu pas goed en wel kan beginnen. Tom is een loner die graag mensen observeert en over het leven filosofeert. Ondanks zijn isolement slaagt hij erin om enkeleduurzame vriendschappen te sluiten.

De bejaarde meneer Proctor en juffrouw Blake wonen in hetzelfde appartementsgebouw en zijn voor Tom dé belichaming van het ideale koppel. Zij nemen hem onder hun vleugels en delen hun levenservaring met de jonge student. Op een dag stapt Tom toevallig de platenzaak van Candice binnen. Zij verkoopt enkel de platen uit de platencollectie van haar overleden vader, in de hoop hem en zijn muziek op die manier te laten verder leven. Mede dankzij Tom komt ze tot het inzicht dat ze haar eigen dromen moeten najagen. En dan is er Rachella. Zijn hart slaat een slag over als hij voor het eerst haar stem hoort. En wanneer hij haar ziet, smelt hij helemaal weg. Het zal maanden duren voor hij een rol van betekenis krijgt in haar leven. Maar zij brengt ook een donkere kant in Tom naar boven, waarvan hij het bestaan zelfs niet kon vermoeden.

Het is op z’n zachtst gezegd opmerkelijk dat iemand die hoge toppen scheert in de danswereld, zich aan literatuur waagt. En eerlijk gezegd: Ish brengt het er lang niet slecht van af. ‘Hard hart’ is een verdienstelijk debuut. Het leest vlot weg, houdt de lezer vast tot aan het eind en verrast zelfs met de ontknoping. Een punt van kritiek dat deze jury de schrijver niet wil onthouden: Wees minder kwistig met de koekendozenwijsheden. "Volg je hart", "jaag je dromen na", "omarm het leven": de levenslessen liggen als een dikke laag glazuur over het verhaal gedrapeerd en zouden niet misstaan in een les 

Bron:www.cobra.be

Motivering:

Ik was wat door recensies aan het bladeren en toen stootte ik op dit boek. Ik dacht bij mezelf:”Is Ish niet dat jurylid van ‘So you think you can dance’? Dit boek moet ik eens bekijken.” Toen ik de recensie las, sprak de inhoud van het boek me aan en de cover leek me ook wel interessant. Dus vandaar plaats ik dit artikel op onze blog. 

Boekenweek in de lage landen

Over de oude Patagonië-express schreef Paul Theroux een klassiek geworden reisverhaal.

do 06/03/2014 - 15:33Zowel Nederland als Vlaanderen viert dit jaar de Boekenweek van 8 tot 16 maart. Het thema is 'reizen'.

boekenweek boekenweekgeschenk tommy wieringa mooie jonge vrouw reizen

Vlaanderen zegt vaarwel aan de Literaire Lente en springt mee op de kar van de Boekenweek, een traditie die in Nederland al sinds 1932 bestaat. De Nederlandse Taalunie juicht deze gemeenschappelijke actie toe. Want de literaire wisselwerking tussen Nederland en Vlaanderen loopt vaak spaak aan de landsgrenzen: in Nederland blijven vooral Nederlandse auteurs geliefd en gelezen, in Vlaanderen hebben Vlaamse auteurs altijd een streepje voor. Daarmee blijft aan beide zijden heel wat potentieel onbenut, zo luidt het bij de initiatiefnemers.

Boekenweekgeschenk

Tommy Wieringa

Wie tussen 8 maart en 16 maart de boekhandel binnenstapt en €12,50 aan Nederlandstalige boeken besteedt, krijgt er hetBoekenweekgeschenk bovenop. Het cadeauboekje werd dit jaar geschreven door Tommy Wieringa en draagt de titel ‘Een mooie jonge vrouw’. Wieringa vertelt het verhaal van een briljante microbioloog die een jonge vrouw aan de haak slaat. Alleen kan dat zijn nakende ouderdom en verval niet afwenden. Bovendien botst zijn realisme met haar idealisme.

Het verhaal van de mooie, jonge vrouw is ook in een voorstelling gegoten. Twee schrijvers (Tommy Wieringa en Peter Terrin), twee dichters (Maud Vanhauwaert, Menno Wigman) en een zanger (Spinvis) proberen het geheim van de mooie, jonge vrouw te ontrafelen en te vergroten. Door haar te bezingen en haar te vereeuwigen in beeld en geluid willen ze van haar de meest afgebeelde figuur na Jezus van Nazareth maken. Op 9 maart is de voorstelling te zien in de Arenbergschouwburg in Antwerpen, op 16 maart in de Vooruit in Gent.

Thema 'reizen'

Het thema van de Boekenweek is dit jaar ‘reizen’. En wie reizen zegt, denkt (een beetje) aan de trein. Op 16 maart, de laatste dag van de Boekenweek, krijg je op vertoon van het voucher in het Boekenweekgeschenk een gratis retourticket tussen twee Vlaamse stations.

Uitgeverijen grijpen het thema van de Boekenweek aan om een hele serie reisboeken uit te brengen. Het gaat zowel omheruitgaven van reisklassiekers als om nagelnieuwe reisliteratuur.  Wij hebben er vier uitgekozen om bij weg te dromen. 

·         Carolijn Visser was een van de eerste westerlingen die begin jaren '80 in haar eentje door het grauwe communistische China reisde. De belangrijkste essays die ze over haar Chinese omzwervingen schreef, zijn opnieuw gebundeld. 

·         Paul Theroux moet wel de reisboekenschrijver bij uitstek zijn. In 'De Patagonië-Expres' vertrekt hij met de metro in Boston om vele weken later in het uiterste puntje van Patagonië aan te komen. 

·         Reizen kan ook in je hoofd. Judith Schalansky neemt de atlas ter hand en fantaseert zich een weg langs de meest afgelegen eilanden ter wereld. 

·         Ook de klassieker 'Jungle Rudy' van Jan Brokken is voor de gelegenheid opnieuw verschenen. Brokken reconstrueert het levensverhaal van de avonturier Rudolf Truffino, die in de jaren '50 in Venezuela  één van de laatste wildernissen ter wereld in kaart bracht.

Bron: Cobra.be

Motivering:

Dit artikel gaat over de Boekenweek die deze week loopt in België en Nederland. Het artikel past dus perfect op deze literaire blog.

Met deze app lees je een boek van 300 pagina's in anderhalf uur uit

In sneltempo een volledig boek uitlezen in een dik uur? Binnenkort is dat een makkie. Spritz, een app die op komst is voor de Samsung Galaxy S5 en Samsung Gear 2, schakelt daarvoor een innovatieve techniek in.

Voor een ervaren lezer is een tempo van 400 woorden per minuut al straf. Met een nieuwe app, Spritz genaamd, zou dat tempo kunnen opgedreven worden tot 1.000 woorden per minuut. Hoe? Door de woorden simpelweg één voor één te laten verschijnen op uitgekiende posities voor het oog.

Spritz houdt rekening met een 'fixatiepunt' voor het oog, doorgaans links van het midden van het woord. Door dat fixatiepunt voortdurend op dezelfde plek te laten verschijnen, kunnen we woorden veel sneller verwerken, klinkt het bij The Huffington Post. Spritz bouwt zo voort op apps als Velocity en op het wetenschappelijke 'rapid serial visual presentation'-model. Omdat het telkens om één woord gaat, past Spritz perfect op kleine schermpjes als die van mobieltjes en smartwatches.

Zelf eens proberen? Test je kunnen met deze GIF's:

_{Dit zijn 250 woorden per minuut:}

• 

_{Makkie? Probeer dan eens 350 woorden per minuut:}

• 

_{Gelukt? Nu 500 woorden per minuut. Als dit gaat, bent u klaar voor Spritz:}

• 

Bron : 

http://www.demorgen.be/dm/nl/5401/Multimedia/article/detail/1802422/2014/02/28/Met-deze-app-lees-je-een-boek-van-300-pagina-s-in-anderhalf-uur-uit.dhtml

Motivering : 

Ik heb dit artikel gekozen omdat het mij meteen aansprak. Ik dacht bij mezelf, een boek van 300 pagina's in één uur uitlezen? Onmogelijk. Toen ik alleen het artikel had gelezen snapte ik het niet zo goed, maar de GIF's maken het wat duidelijker. Als je het ook echt probeert te lezen merk je dat het ook gaat, je verstaat wat je leest. Als dit echt werkt is het super handig. Stel je voor, je moet voor school en boek uitlezen en je bent dit helemaal vergeten. Je kan dit boek dan op één avondje uitlezen, dit zou ons toch wel verder helpen denk ik. Als je voor je plezier leest is dit misschien niet zo leuk voor sommige mensen, ik denk dat je er zo wel niet zo hard van geniet als het echte boek te lezen, maar je zal de inhoud wel begrijpen.

Gesigneerde editie Mein Kampf geveild voor 64.850 dollar

Een tweedelige set van "Mein Kampf", gesigneerd door Adolf Hitler, is tijdens een veiling in Los Angeles voor 64.850 dollar onder de hamer gegaan. Veilinghuis Nate D Sanders had de verkoopprijs op 20.000 tot 25.000 dollar geschat.

In een verklaring zei het veilinghuis dat elf geïnteresseerden een bod hadden uitgebracht. De identiteit van de uiteindelijke koper werd niet bekendgemaakt.

Beide delen van het boek, waarin de antisemitische ideologie van het latere naziregime wordt uiteengezet, zijn gesigneerd door Hitler en opgedragen aan Josef Bauer. Dat is een van de eerste leden van de toenmalige nazipartij, die erg dicht bij de latere Führer stond. In de opdrachten, die dateren van 1925 en 1926, wenst Hitler hem een vrolijke Kerstmis toe.

Jas van Speer

Bauer nam in 1923 ook deel aan de mislukte staatsgreep van München, waardoor Hitler een tijdlang in de gevangenis belandde. Tijdens die periode schreef hij "Mein Kampf".

Tijdens de online veiling ging ook een jas onder de hamer die Albert Speer toebehoorde. Speer was Hitlers architect en minister van bewapening. Voor de jas, die na de Tweede Wereldoorlog door Amerikaanse soldaten in beslag werd genomen, werd 10.068 dollar neergeteld.

Speer werd tijdens het proces van Nürnberg veroordeeld tot twintig jaar celstraf. Hij kwam vrij in 1966 en overleed in 1983. (Belga/TE)

Bron :

http://www.knack.be/nieuws/boeken/gesigneerde-editie-mein-kampf-geveild-voor-64-850-dollar/article-normal-131329.html

Motivering : 

Ik heb dit artikel gekozen omdat het ten eerste over Hitler gaat, een persoon die ons in de geschiedenis heel veel heeft aangedaan. Dit boek is van hemzelf, hij heeft het eigenhannig geschreven en nu wordt het geveild. Het is logisch dat dit boek heel veel geld waard is, er is er namelijk maar 1 van. Ik weet niet wat er in het boek staat, maar er kan nuttige informatie in staan die Hitler zijn bedoelingen beter verduidelijkt. 

Hugo Raes (1929-2013)

vr 20/12/2013 - 15:04

De Vlaamse schrijver Hugo Raes is op maandag 23 september overleden. Dat liet zijn familie aan de redactie weten. Raes werd 84.

HUGO RAES IN VERGEET NIET TE LEZEN (1973)

Hugo Raes (°1929) was een Antwerpse onderwijzerszoon die zelf lange tijd werkzaam was in het rijksonderwijs. Astma-crisissen en de vroege dood van zijn vader wierpen een schaduw op zijn jeugd. Amerikaanse soldaten brachten hem bij de bevrijding in contact met de Engelstalige literatuur. Met Fernand Auwera, Jan Christiaens en Frans Buyens was hij actief in de culturele vereniging ‘De Nevelvlek’.

In 1957 debuteerde Raes bij De Bezige Bij met de verhalenbundel ‘Links van de helikopterlijn’. Zijn eerste roman ‘De vadsige koningen’ is in 1961 verschenen en maakt de balans op van een mislukt huwelijk. Deze “bewustzijnsroman” over de slapeloze nacht van een man, werd, net als het andere vroege werk, vooral in Nederland opgemerkt en geprezen. Een ik-verteller springt van de hak op de tak in een vertelling die niettemin als een cirkel is opgebouwd. Hans van Straten vergeleek de roman met het werk van Louis Paul Boon, met wie Hugo Raes derevolutionaire thematiek en de voorkeur voor een gefragmenteerde vorm gemeen had .

‘Hemel en dier’ (1964) was een tweeluik, waarin een sterk erotische liefde in een spanning tussen eros en thanatos desintegreert. In 1963 was Hugo Raes van zijn eerste vrouw gescheiden en hertrouwde hij met wie hijzelf altijd als zijn gelukkige muze heeft beschouwd. De roman 'Een faun met kille hoorntjes' (1966) vergroot zijn bekendheid en zijn faam. Het is een roman in collagevorm over een leraar en een schooljaar, waarin persoonlijke en mondiale gruwel in verwarrende perspectiefwisselingen op elkaar inwerken. Het boek vestigde definitief zijn naam. In 1968 werd de verhalenbundel ‘Bankroet van een charmeur’ tijdens de Nederlandse Boekenweek uitgeroepen tot het beste boek van 1967. In 1970 nam Hugo Raes voorlopig afscheid van het onderwijs, dat hij als een rem op zijn schrijversloopbaan beschouwde.

“Hugo Raes is bij voorkeur een schrijver van korte, spannende verhalen” merkte Paul de Wispelaere op. Hij toont een voorkeur voor het groteske en macabere. Door hun verbrokkeling lijken ook zijn romans op een reeks verhalen die door losse associatie tot een geheel zijn gesmeed. De zenuwachtige grilligheid van zijn proza werd in verband gebracht met jazzritmes en “action painting” en zijn thematiek met het existentialisme. Raes heeft steeds het spontane en avontuurlijke karakter van zijn schrijven in de verf gezet. Na zijn gelukkige tweede huwelijk en met de maatschappelijke veranderingen van de jaren zestig, sluipt er een optimistischer noot in zijn werk, maar de opstandigheid en de apocalyptische dreiging zijn niet verdwenen. Na de angst en absurditeit van de jaren vijftig bracht de protestgolf en de anarchistische subcultuur van het nieuwe decennium een nieuw elan. De herkenbare autobiografie verschuift naar de achtergrond. Het fantastische en de science-fiction krijgen in ‘Reizigers in de antitijd’ (1970) – over de reis van een gezin in tijd en ruimte - en ‘Het smaran’ (1973) een groter aandeel. In ‘Het smaran’ is de wereldgeschiedenis in al zijn gruwel zichtbaar. Deze romans kregen een allegorische lading mee.

Voor ‘De lotgevallen' kreeg Hugo Raes in 1969 de Lucy B en C.W. van der Hoogtprijs. ‘Het smaran’ werd bekroond met de Dirk Martensprijs van de stad Aalst en in 1975 met de Driejaarlijkse Staatsprijs voor het proza. In de jaren tachtig, na enkele zwakkere romans, daalde de belangstelling en waardering voor zijn werk. Voor ‘De strik’, een realistischer novelle over het onderwijs, was er opnieuw kritische waardering. In 2001 bracht uitgeverij Atlas enkele herdrukken uit en ‘Aquarel van de tijd’, een bundel met nieuwe verhalen, herinneringen en schetsen. In 2007 werd een literaire kring opgericht, met de bedoeling de belangstelling voor het werk van Hugo Raes nieuw leven in te blazen.

Bron : Johan De Haes www.cobra.be

Motivering
Dit artikel heb ik gepost omdat Hugo Raes een opmerkelijk auteur was. Het artikel is als een soort eerbetoon aan de goede schrijver die Vlaanderen verloren is.